Mga nakakaaliw na bagay sa araw-araw na buhay (part 1)
Written on 6:39 AM by eLectroStatic
Hinde ba ang sarap gumising sa umaga tapos mag-iinat ka ng parang yon na ang huling pag-iinat mo. Saka ka babangon at titingen sa salamin upang checkin ang mala gintong muta sa iyong mga mata. Tapos maamoy ang iyong hininga na parang hininga ng karpinterong may hangover mula sa matinding inuman. Ngayon susugod ka na sa banyo at magbabawas..... at maglilinis ng katawang galing sa maruming araw mo kahapon. Ang sarap diba? ang sarap tanggalin ng mga dungis sa iyong katawan gamit ang mainit na tubig at mabangong sabon. Tyempong malamig din ang panahon kaya tamang tama lang ang kumukulong tubig sa balat mo. Oha! ang sarap! ginhawa sa pakiramdam.
Ngayon naman na tapos ka na maligo, ika'y papasok ng kwarto at magbibihis. Ngunit hinde ka pa didiretso na magbihis, dahil kung ano-ano pang katarantaduhan ang gagawin mo. Ito ay ang sumayaw ng walang kahit ano mang saplot sa salamin o di kaya'y magpanggap na isang asteeg na asteeg na gitarista ng kinakaskas ng malupit ang isang bonggang-bonggang gitara habang nasa harap ng salamin. Hay nako, masyado ka ng naaaliw hinde pa nagsisimula ang araw mo.
Pagbaba mo sa kusina maaamoy mo ang napakabango, napakalinamnam at naguumapaw sa sarap na isang kawaling sinangag, ngunit walang ulam. maghahanap ka pa sa iyong "prigider" ng mga natirang ulam sa hapunan niyo kagabi. Madalas na pagpipilian e pinatigas na tira-tirang barbeque, tinolang manok o minsan pagseswertehin, wala talagang ulam. Pero wag mag-alala, siguradong merong pandesal sa lamesa naghihintay ng iyong pansin. Kulang na lang ang isang basong kape para sawsawan ng pandesal. Instant almusal diba?
Paalis ka na ng bahay, nakalimutan mo magsipilyo. Bumalik ka sa inyo at nagsipilyo. Nakalimutan mo din palang isara ang mga dapat isara sa iyong kwarto (e.g. computer, tv, ilaw, bentilador). Pati ang bag mong dadalhin nakasabit pa sa pader ng kwarto mo. Ngayon handa ka na talagang umalis. Sige layas na.
Paglabas mo ng bahay makikita mo ang santambak na basurang isang gabi lang pinagipunan sa harap ng inyong bahay. At babatiin ka ng mga nagdadaan na tricycle boy na nag-aalok na isakay ka. Ngunit tatanggihan mo naman dahil alam mong hinde ka nila kayang ihatid sa iyong eskwelahan na 14km ang layo mula sa inyo. Sa mahal nila maningil siguro makakanuod ka na ng tatlong bagong palabas sa sine sa halagang ibabayad mo sa kanila. Andiyan na ang jip na sasakyan mo, parahin mo na. Pero tignan mo muna kung puno o hinde, sige ka baka ika'y sumabit ng hinde oras.
Pagsakay mo sa jip, sari-saring tao ang mga makakasabay mo, sari-sari ding dedmahan ang iyong mapapansin. May nagtetext, may natutulog, may nakikinig sa kanyang mp3, may sumasabay sa tugtog ng radyo na minsan pati mga jokes hinde na pinatawad, may kinakausap ang sarile, may nakatingen sa malayo, may nagbibilang ng bato, may nagbibilang ng pasahero at kung ano-ano pang posibleng gawin sa loob ng jip.
Kung si manong tsuper naman ang bibigyang pansin, ganun din sila, sari-sari pero magkakapareho. Meron kaskasero, gahaman sa pasahero, gahaman sa pamasahe, galit sa mundo, at kung ano-ano pa.
Sa iyong pagbiyahe ang dami mong pwedeng gawin habang ikaw ay nakaupo sa mahiwagang jip. Pwede kang matulog kung napuyat ka kagabi kung ika'y nag-aral para sa darating na pagsusulit o di kaya'y ipagpatuloy ang pag-aaral habang sumasabay sa matagtag na andar ng iyong sinasakyan. Pwede ka din tumingen na lang sa bintana at pagmasdan ang mundo sa pagikot nito. Makakakita ka ng mga taong bagong gising, basura, baha, mga traffic-aide at iba pang biyahe ng mga jip. Nasa pagpipilian mo din ang makinig na lang sa iyong mp3, kung meron ka man, para hinde mo marinig ang kabullshitan ng mundo. O kaya'y pumuwesto sa dulo sa may likuran ng driver at abangan ang mga iniaabot na bayad ng mga pasahero. Pwede ka na din magpanggap na "nagbayad na" kapag ito'y iyong ginawa. Pero wag ganun, masama yun. Gawin lamang ang pamamaraan na ito kung wala na talagang pamasahe, mapapatawad ka naman siguro ng panginoon.
Pagbaba mo mula sa mahaba at nakakapagod na pagbiyahe ay lilipat ka naman ngayon sa isa pang nakakapagod sakyan. Ito ay kilala sa tawag na Light Railway transit o Lrt. O kung hinde ka naman sumasakay sa bagay na ito e malamang ang sinasakyan mo ay bus o di kaya'y taxi papasok sa iyong eskwelahan/opisina. Alin man dito sa mga nabanggit e siguradong meron ka pa ding nakakaaliw na bagay na iyong makikita at mapupuna.
Lrt: Habang ika'y nagaabang ng tren, maiinis ka muna bago ka makasakay dahil sa dami ng taong nakikipagunahan, nakikipagsiksikan, at nakikipagbalyahan para makasakay sa tren. Pero hinde lang yun ang kaiinisan mo. Kaiinisan mo din ang oras na nasayang dahil sa kahihintay makasakay. At isa pa, maiinis ka din sigurado kapag naipit at nagulpi ng sangbayanang pasahero ng lrt. Papasok ka pa lang eh ubos na ang lakas mo para sa araw na ito. Pero hinde pa diyan nagtatapos ang kalbaryo. Makakita ka ng mga magsyota, mga trabahador, estudyante, taong naliligaw, taong nababaliw, taong walang pakialam, manloloko, manggagantso, manyakis, magnanakaw at kung ano pang masamang elemento ang maisip mo. Kapag nakasakay ka na, meron pa din problema, at iyon ang kung panong pwesto ang gagawin mo sa loob ng naguumapaw sa pasaherong Light railway transit. Makakasalamuha mo din sa loob ang iba't ibang klaseng taong nabanggit. Para kang naglalaro ng doktor kwak-kwak, habulan, taguan, at basketball sa loob. Iba't ibang pilipit dapat ang iyong napagsanayan kung ayaw mong mahirapan. At dapat ay marunong ka din kumendeng-kendeng para maisabay mo sa mayugyog na biyahe ang iyong katawan galing sa isang istasyon papunta sa susunod. Walang hihinga hangga't hinde humihinto sa isang istasyon. Wala din uutot, dahil siguradong madami ang mapipinsalang negosyo at kabuhayan.
Bus: Mas masarap naman ang buhay dito kung ikukumpara mo sa buhay sa Lrt. Mataas ang porsiyento na ika'y makaupo sa loob ng bus dahil sa madami itong upuan at maliit lamang ang space na pwedeng tayuan. Kumbaga e ito lang ang "upgraded version" ng biyahe sa jip. Pero nadagdagan lamang ang mga kakaibang taong iyong makakasabay. Meron ka din makakasabay na natutulog ngunit ngayon ay nakanganga na. Bulgaran na kung baga. Meron din mga nagsasalita magisa ngunit hinde na pabulong. Meron din nakikipagusap sa cellphone na pinagyayabang nya ang lakas ng boses nya. At ang pinakamaganda ay yung mga nakitang mong natutulog na nakakanganga, tapos may biglang tutulo na laway, tapos biglang maalimpungatan at magpupunas ngunit hinde mapapansin na tumulo ito sa damit na isang malakas na ebidensya na tumulo nga ang laway nya.
Taxi: Pinag-uusapan pa ba to? Mayaman ka e. siguradong kumportable ang buhay mo sa pagtataxi mo. Mabilis ka ng makakarating sa pupuntahan mo at kelangan mo lang gawin ay magbayad ka ng malaki. Yun lang!
Ngayon nakarating ka na sa papasukan mo. Nagsisimula pa lang ang araw mo pero kung ano-ano na ang nakita mo. Mahusay, hinde pa diyan nagtatapos ang kaguluhan.
Ngayon naman na tapos ka na maligo, ika'y papasok ng kwarto at magbibihis. Ngunit hinde ka pa didiretso na magbihis, dahil kung ano-ano pang katarantaduhan ang gagawin mo. Ito ay ang sumayaw ng walang kahit ano mang saplot sa salamin o di kaya'y magpanggap na isang asteeg na asteeg na gitarista ng kinakaskas ng malupit ang isang bonggang-bonggang gitara habang nasa harap ng salamin. Hay nako, masyado ka ng naaaliw hinde pa nagsisimula ang araw mo.
Pagbaba mo sa kusina maaamoy mo ang napakabango, napakalinamnam at naguumapaw sa sarap na isang kawaling sinangag, ngunit walang ulam. maghahanap ka pa sa iyong "prigider" ng mga natirang ulam sa hapunan niyo kagabi. Madalas na pagpipilian e pinatigas na tira-tirang barbeque, tinolang manok o minsan pagseswertehin, wala talagang ulam. Pero wag mag-alala, siguradong merong pandesal sa lamesa naghihintay ng iyong pansin. Kulang na lang ang isang basong kape para sawsawan ng pandesal. Instant almusal diba?
Paalis ka na ng bahay, nakalimutan mo magsipilyo. Bumalik ka sa inyo at nagsipilyo. Nakalimutan mo din palang isara ang mga dapat isara sa iyong kwarto (e.g. computer, tv, ilaw, bentilador). Pati ang bag mong dadalhin nakasabit pa sa pader ng kwarto mo. Ngayon handa ka na talagang umalis. Sige layas na.
Paglabas mo ng bahay makikita mo ang santambak na basurang isang gabi lang pinagipunan sa harap ng inyong bahay. At babatiin ka ng mga nagdadaan na tricycle boy na nag-aalok na isakay ka. Ngunit tatanggihan mo naman dahil alam mong hinde ka nila kayang ihatid sa iyong eskwelahan na 14km ang layo mula sa inyo. Sa mahal nila maningil siguro makakanuod ka na ng tatlong bagong palabas sa sine sa halagang ibabayad mo sa kanila. Andiyan na ang jip na sasakyan mo, parahin mo na. Pero tignan mo muna kung puno o hinde, sige ka baka ika'y sumabit ng hinde oras.
Pagsakay mo sa jip, sari-saring tao ang mga makakasabay mo, sari-sari ding dedmahan ang iyong mapapansin. May nagtetext, may natutulog, may nakikinig sa kanyang mp3, may sumasabay sa tugtog ng radyo na minsan pati mga jokes hinde na pinatawad, may kinakausap ang sarile, may nakatingen sa malayo, may nagbibilang ng bato, may nagbibilang ng pasahero at kung ano-ano pang posibleng gawin sa loob ng jip.
Kung si manong tsuper naman ang bibigyang pansin, ganun din sila, sari-sari pero magkakapareho. Meron kaskasero, gahaman sa pasahero, gahaman sa pamasahe, galit sa mundo, at kung ano-ano pa.
Sa iyong pagbiyahe ang dami mong pwedeng gawin habang ikaw ay nakaupo sa mahiwagang jip. Pwede kang matulog kung napuyat ka kagabi kung ika'y nag-aral para sa darating na pagsusulit o di kaya'y ipagpatuloy ang pag-aaral habang sumasabay sa matagtag na andar ng iyong sinasakyan. Pwede ka din tumingen na lang sa bintana at pagmasdan ang mundo sa pagikot nito. Makakakita ka ng mga taong bagong gising, basura, baha, mga traffic-aide at iba pang biyahe ng mga jip. Nasa pagpipilian mo din ang makinig na lang sa iyong mp3, kung meron ka man, para hinde mo marinig ang kabullshitan ng mundo. O kaya'y pumuwesto sa dulo sa may likuran ng driver at abangan ang mga iniaabot na bayad ng mga pasahero. Pwede ka na din magpanggap na "nagbayad na" kapag ito'y iyong ginawa. Pero wag ganun, masama yun. Gawin lamang ang pamamaraan na ito kung wala na talagang pamasahe, mapapatawad ka naman siguro ng panginoon.
Pagbaba mo mula sa mahaba at nakakapagod na pagbiyahe ay lilipat ka naman ngayon sa isa pang nakakapagod sakyan. Ito ay kilala sa tawag na Light Railway transit o Lrt. O kung hinde ka naman sumasakay sa bagay na ito e malamang ang sinasakyan mo ay bus o di kaya'y taxi papasok sa iyong eskwelahan/opisina. Alin man dito sa mga nabanggit e siguradong meron ka pa ding nakakaaliw na bagay na iyong makikita at mapupuna.
Lrt: Habang ika'y nagaabang ng tren, maiinis ka muna bago ka makasakay dahil sa dami ng taong nakikipagunahan, nakikipagsiksikan, at nakikipagbalyahan para makasakay sa tren. Pero hinde lang yun ang kaiinisan mo. Kaiinisan mo din ang oras na nasayang dahil sa kahihintay makasakay. At isa pa, maiinis ka din sigurado kapag naipit at nagulpi ng sangbayanang pasahero ng lrt. Papasok ka pa lang eh ubos na ang lakas mo para sa araw na ito. Pero hinde pa diyan nagtatapos ang kalbaryo. Makakita ka ng mga magsyota, mga trabahador, estudyante, taong naliligaw, taong nababaliw, taong walang pakialam, manloloko, manggagantso, manyakis, magnanakaw at kung ano pang masamang elemento ang maisip mo. Kapag nakasakay ka na, meron pa din problema, at iyon ang kung panong pwesto ang gagawin mo sa loob ng naguumapaw sa pasaherong Light railway transit. Makakasalamuha mo din sa loob ang iba't ibang klaseng taong nabanggit. Para kang naglalaro ng doktor kwak-kwak, habulan, taguan, at basketball sa loob. Iba't ibang pilipit dapat ang iyong napagsanayan kung ayaw mong mahirapan. At dapat ay marunong ka din kumendeng-kendeng para maisabay mo sa mayugyog na biyahe ang iyong katawan galing sa isang istasyon papunta sa susunod. Walang hihinga hangga't hinde humihinto sa isang istasyon. Wala din uutot, dahil siguradong madami ang mapipinsalang negosyo at kabuhayan.
Bus: Mas masarap naman ang buhay dito kung ikukumpara mo sa buhay sa Lrt. Mataas ang porsiyento na ika'y makaupo sa loob ng bus dahil sa madami itong upuan at maliit lamang ang space na pwedeng tayuan. Kumbaga e ito lang ang "upgraded version" ng biyahe sa jip. Pero nadagdagan lamang ang mga kakaibang taong iyong makakasabay. Meron ka din makakasabay na natutulog ngunit ngayon ay nakanganga na. Bulgaran na kung baga. Meron din mga nagsasalita magisa ngunit hinde na pabulong. Meron din nakikipagusap sa cellphone na pinagyayabang nya ang lakas ng boses nya. At ang pinakamaganda ay yung mga nakitang mong natutulog na nakakanganga, tapos may biglang tutulo na laway, tapos biglang maalimpungatan at magpupunas ngunit hinde mapapansin na tumulo ito sa damit na isang malakas na ebidensya na tumulo nga ang laway nya.
Taxi: Pinag-uusapan pa ba to? Mayaman ka e. siguradong kumportable ang buhay mo sa pagtataxi mo. Mabilis ka ng makakarating sa pupuntahan mo at kelangan mo lang gawin ay magbayad ka ng malaki. Yun lang!
Ngayon nakarating ka na sa papasukan mo. Nagsisimula pa lang ang araw mo pero kung ano-ano na ang nakita mo. Mahusay, hinde pa diyan nagtatapos ang kaguluhan.
